Scheiden doet lijden...?

Scheiden doet lijden?

Relatievorming: we leren het niet op school. Evenals kinderen opvoeden. Dat mogen we ook zelf uitvinden. En waar al helemaal weinig over bekend is, is over scheiden. En mijn god: wat kan dat toch veel leed veroorzaken. Misschien nog wel veel meer dan vóór de scheiding. En het heeft allemaal te maken dat mensen niet leren wat er nodig is voor zichzelf, hun ex-partner en vooral voor de kinderen, die zowieso al kind van de rekening zijn. Want een kind wil het liefst maar één ding: papa en mama naast elkaar. Daar is hij/zij uit geboren. Dat geeft het kind basis. Dat geeft een kind een gevoel van veiligheid en vertrouwen.

Maar soms kunnen en willen partners niet samen verder. Dat kan natuurlijk Ben je je er wel van bewust dat je vooral in je relatie en je kinderen de grootste leermeesters aantreft voor je eigen ontwikkeling. Mensen hebben te leren aan elkaar. Levenslessen noemen we dat. Zelfs na de scheiding. En op het moment dat twee partners deze zaken niet hebben aangekeken dan gaan ze het in volgende relaties opnieuw tegenkomen. Gegarandeerd. Heb je er echt alles aan gedaan?

En natuurlijk willen en kunnen sommige partners niet verder. Zonder oordeel. En juist dan mogen mensen zich bewust worden wat er nodig is in en na een scheiding. Wat ik zoveel tegenkom is dat ex-partners worden afgewezen. Dit is killing voor het kind. Het kind wil het liefst papa en mama naast elkaar zien. Dat is zijn basis. Hij ontleent hier zijn/haar plek aan en kan met zijn eigen ontwikkeling bezig zijn. Het geeft hem een gevoel van veiligheid. Het kind is voor 50% ontstaan uit vader en voor 50% ontstaan uit moeder. Op het moment dat de éne partner de andere afwijst, voelt het kind zich ook voor de helft zelf afgewezen. Zijn bron waaruit hij geboren is, wordt afgewezen. Zo ervaart de ziel het, in veel gevallen. Of het kind voelt de emoties. Het kind gaat dan lastig gedrag vertonen. De ziel van het kind wil hier alleen maar iets duidelijk maken. Namelijk "Papa en mama: jullie zijn mijn ouders. Blijf alsjeblieft naar elkaar kijken en los jullie eigen problemen op. Dan hoef ik het niet voor jullie op te lossen. Niet jullie relatieproblemen maar ook niet jullie eigen individuele problemen". Dit speelt zich af in het onderbewustzijn, in de onderliggende dynamiek, waar nog veel winst voor ieder te behalen is.

Wat er vanuit de natuurwetten vanuit het systemisch werk fout gaat is de buitensluiting. Een gezin is vóór de scheiding een systeem, maar na de scheiding blijft dit systeem bestaan. En dit is iets wat heel velen zich niet realiseren. Een kind blijft altijd kind van deze vader en moeder. De buitensluiting, de afwijzing, maakt dat er personen buiten het systeem geplaatst worden of erbuiten gaan staan. Daarmee wordt natuurwet doorbroken: Iedereen hoort bij het systeem. Dus ook na de scheiding.

Ik las vanochtend in de krant dat er 35.000 scheidingen aan zitten te komen het komende jaar. Is dit echt het beste voor jou en jouw gezin? Hoe gaat dit toch verder in Nederland? En hoe gaat het toch verder met al die kinderen die daarbij betrokken zijn? Ga jij doen wat er in 2019 de bedoeling is: Aankijken wat aangekeken mag worden en tot transformatie komen of blijf je zo doorgaan? Alle antwoorden en oplossingen zitten alleen maar in jezelf. De meest inspirerende weg die je kunt gaan: De weg naar jezelf.

Mocht je er meer over willen weten. Bel me dan op 073 7515075 of meld je aan voor een gratis telefonische kennismaking www.ynnergy.nl/kennismaken/

Ik wens je een fijne dag

Hartelijke groet,

Maries Ligtvoet